“ปลูกป่า ปลูกคน ปลูกธรรม” กับ “นิคม พุทธา” ที่ค่ายเยาวชนเชียงดาว

“ขึ้นชื่อว่าต้นไม้..ไม่ว่าจะปลูกในป่า นอกป่า หรืออยู่ที่ใหนก็ยังทำหน้าที่ ไม่ว่าจะเป็นของเราหรือไม่ก็ตาม” นี่คือคำพูดที่สะท้อนให้เห็นตัวตน “อ.อ้วน” หรือ “ลุงอ้วน” ของเด็กๆ  หรือที่รู้จักกันในนาม  “นิคม พุทธา” ประธานกลุ่มอนุรักษ์ลุ่มน้ำแม่ปิง และผู้ก่อตั้งค่ายเยาวชนเชียงดาว การปลูกป่า หรือเติมต้นไม้ในป่าว่างในช่วงฤดูฝน เพื่อฟื้นฟูป่าต้นน้ำปิง และลดวิกฤติหมอกควันไฟป่า ที่เกิดขึ้นอย่างรุนแรงในช่วงฤดูแล้งของทุกปีที่ผ่านมา จนทำลายทั้งสภาพแวดล้อม และสุขภาพของประชาชน กลายเป็นกิจวัตรที่ “นิคม” ทำอย่างต่อเนื่องมานานหลายปีเขาบอกเด็กๆ ที่มาร่วมกิจกรรมผ่าน “ค่ายเยาวชนเชียงดาว” อยู่เสมอว่า การปลูกต้นไม้ เป็นการทำบุญด้วยอย่างหนึ่ง ได้อานิสงส์เช่นเดียวกับการหล่อพระ สร้างโบสถ์ เพราะต้นไม้จะช่วยให้ธรรมชาติ สรรพชีวิตอยู่ร่วมกันได้อย่างเป็นปกติสุข“ถ้าเราเข้าใจธรรมชาติ มองเห็นว่าโครงสร้างของธรรมชาติเป็นอย่างไร ก็ง่ายที่จะดูแลรักษาธรรมชาติ อย่างป่าเชียงดาว เป็นป่าผืนใหญ่ ที่มีความหลากหลาย บางช่วงเป็นป่าดิบแล้ง ป่าเบญจพรรณ บางช่วงเป็นป่าดิบเขา  พันธุ์ไม้ที่นำมาปลูกก็ควรมีความเหมาะสมกับพื้นที่ เช่น ยางนา ยางแดง มะค่าโมง มะม่วงป่า มะกอกป่า สมอภิเภก ไม้ไผ่ ขี้เหล็ก หว้า พะยอม ไม้ดู่ ไม้แดง ไม้สัก เป็นต้น” นิคม อธิบาย และเนื่องจากปีนี้แล้งจัด ซ้ำช่วงเดือนพฤษภาคมฝนยังทิ้งช่วงนาน การปลูกต้นไม้จึงต้องชะลอออกไป เพราะถ้าปลูกแล้วไม่มีน้ำหล่อเลี้ยง ก็เท่ากับการเปลืองกำลัง อีกแนวทางหนึ่งในการแก้ปัญหา ก็คือการปลูกแบบประณีต ขุดดินวางกล้า จัดต้นกล้าให้ตั้งตรงแล้วกลบดินให้แน่น รดน้ำให้ชุ่มฉ่ำพอที่ดินจะรักษาความชื้นไปได้อีกหลายวัน หากฝนฟ้ายังไม่เป็นใจสัปดาห์แล้ว สัปดาห์เล่า ที่เขานำกลุ่มเยาวชน ชาวบ้าน และกลุ่มผู้พิทักษ์หัวใจสีเขียวเข้าไปเติมต้นไม้ในป่าว่าง นับจำนวนได้หลายหมื่นต้น ซึ่งแน่นอนว่าต้นไม้ที่ปลูกจะเหลือรอดและเติบโตได้ไม่ครบทั้งหมด หากต้นไม้ที่อยู่รอด จะคงอยู่หล่อเลี้ยงสรรพชีวิตอื่นๆ ต่อไป แม้ในวันที่คนเราจากโลกนี้ไปแล้วก็ตามและนี่เป็นเพียงหนึ่งในหลายๆ ภารกิจ ที่ “นิคม” ขันอาสาทำด้วยใจ เพราะกิจกรรมที่ค่ายเยาวชนเชียงดาว ไม่ใช่แค่การปลูกต้นไม้ แต่ยังเป็นการ “ปลูกคน ปลูกธรรม” ผ่านรูปแบบกิจกรรม และการเรียนรู้ร่วมกันอย่างสนุกสนาน เช่น เก็บขยะสองข้างทาง เพื่อบำเพ็ญประโยชน์ในวันสำคัญ การเดินป่าศึกษาธรรมชาติ เดินธรรมยาตรา ทำแนวกันไฟ หวังให้ธรรมงอกงามกลางหัวใจของแต่ละคน และกลายเป็นวัตรปฏิบัติที่สร้างประโยชน์ต่อสังคม สิ่งแวดล้อมสืบไป.